1 połowa XVIII w.,
Kart XVII-XVIII
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
prezbiterium
|
prezbiteria
|
|
| D. |
prezbiterium
|
prezbiteriów
|
|
| C. |
prezbiterium
|
prezbiteriom
|
|
| B. |
prezbiterium
|
prezbiteria
|
|
| N. |
prezbiterium
|
prezbiteriami
|
|
| Ms. |
prezbiterium
|
prezbiteriach
|
|
| W. |
prezbiterium
|
prezbiteria
|
|
niem.
Presbyterium
wł.
presbiterio
z
p.-łac.
presbyterium
'duchowieństwo; miejsce przy ołtarzu przeznaczone dla duchowieństwa'
Od: p.-gr. kościelnego presbytérion 'duchowieństwo', a to od presbytéros 'duchowny chrześcijański'
rel.
część kościoła, w której przebywają tylko księża odprawiający mszę i osoby, które służą do mszy
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
części budowli
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
miejsca i instytucje związane z religią i kościołem
- gotyckie, renesansowe, romańskie; kwadratowe, prostokątne prezbiterium
- fragment, ściana prezbiterium
|
W prezbiterium, pod ołtarzem pędzla Tomasza Dolabelli, leżał krzyżem wysoki zakonnik.
źródło: NKJP: Małgorzata Kuźmińska, Michał Kuźmiński: Sekret Kroke, 2009
|
|
W środkowej nawie pod prezbiterium stał czarny katafalk z trumną, przy której nikt nie klęczał.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wniebowstąpienie, 1967
|
|
Najstarsza zachowana cerkiew w Polsce, której prezbiterium pochodzi z XIV w., kiedyś była prawosławna, a później greckokatolicka.
źródło: NKJP: (SUB): Cerkiew w Posadzie Rybotyckiej, Dziennik Polski, 2008-07-12
|
Data ostatniej modyfikacji: 03.04.2024
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN