1854,
Edmund Chojecki, Alkhadar. Ustęp z dziejów ojców naszych, t. 2, polona.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
przywyk
|
przywyki
|
|
| D. |
przywyku
|
przywyków
|
|
| C. |
przywykowi
|
przywykom
|
|
| B. |
przywyk
|
przywyki
|
|
| N. |
przywykiem
|
przywykami
|
|
| Ms. |
przywyku
|
przywykach
|
|
| W. |
przywyku
|
przywyki
|
|
daw.
coś, co dany człowiek traktuje jako zwyczajne i normalne, dlatego że stykał się z tym lub doświadczał tego przez dłuższy czas
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
|
Przywykła milczeć i ten przywyk w niej pozostał.
źródło: Ida Fink: Skrawek czasu, 1987 (books.google.pl)
|
Data ostatniej modyfikacji: 30.12.2024
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN