rozhowor

Przypominam sobie, że gdy swego czasu pozostawiony sam na sam z dziewczynką wdałem się z nią w naiwny dziewczęcy rozhowor, z zainteresowaniem indagowała mnie dość skrupulatnie [...].

źródło: Julian Kurdybowicz: Tułaczym szlakiem, 1958 (books.google.pl)

[...] z uwagi na jego osobę mówiono po polsku, niekiedy tylko, w gorętszych chwilach rozhoworu, przechodzono na ukraiński.

źródło: Marek Sadzewicz: Bez ojczyzny, 1982 (books.google.pl)

Prowadził głośne rozhowory z opryskliwym porucznikiem wojsk kolonialnych.

źródło: Janusz Wolniewicz: Bogowie gorącego słońca, 1988 (books.google.pl)

[...] żyłem tutaj niejako w rozdwojeniu: gdzie indziej podczas wieczornych rozhoworów z panem Hipolitem, gdzie indziej znowu z rana, gdyśmy niemniej gorące zaczynali dyskursy z Gracjanem.

źródło: Antoni Gołubiew: Kazimierzówka, 1981 (books.google.pl)

Coraz częściej daje się słyszeć rozmowy o najnowszych modelach i parametrach telefonów komórkowych przypominające do złudzenia dawne rozhowory o zachodnich samochodach albo, w dziecięcym wydaniu, zabawkach na resorach.

źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: Rzeczy pospolite, Polityka, 2001-03-03