UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

rozzuć się

1694, Listy dvchowne s. Franciszka de Sales biskupa y xiążęcia geneweńskiego..., polona.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozzułem się +(e)m się rozzuł	rozzułam się +(e)m się rozzuła	rozzułom się +(e)m się rozzuło	rozzuliśmy się +(e)śmy się rozzuli	rozzułyśmy się +(e)śmy się rozzuły
2 os.	rozzułeś się +(e)ś się rozzuł	rozzułaś się +(e)ś się rozzuła	rozzułoś się +(e)ś się rozzuło	rozzuliście się +(e)ście się rozzuli	rozzułyście się +(e)ście się rozzuły
3 os.	rozzuł się	rozzuła się	rozzuło się	rozzuli się	rozzuły się

bezosobnik: rozzuto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozzujmy się
2 os.	rozzuj się	rozzujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozzułbym się bym się rozzuł	rozzułabym się bym się rozzuła	rozzułobym się bym się rozzuło	rozzulibyśmy się byśmy się rozzuli	rozzułybyśmy się byśmy się rozzuły
2 os.	rozzułbyś się byś się rozzuł	rozzułabyś się byś się rozzuła	rozzułobyś się byś się rozzuło	rozzulibyście się byście się rozzuli	rozzułybyście się byście się rozzuły
3 os.	rozzułby się by się rozzuł	rozzułaby się by się rozzuła	rozzułoby się by się rozzuło	rozzuliby się by się rozzuli	rozzułyby się by się rozzuły

bezosobnik: rozzuto by się

bezokolicznik: rozzuć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozzuwszy się

gerundium: rozzucie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozzuwać się

daw.

zdjąć sobie z nóg buty

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Ubranie czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

antonimy:

obuć się

Jeszcze się rozzuł, w bucie było pełno wody, onucki czarne.

źródło: NKJP: Leopold Buczkowski: Czarny potok, 1959

Rozzuli się z butów, rozłożyli jedzenie, można było odpocząć.

źródło: Wojciech Adamiecki: Taniec z nożami, 1976 (books.google.pl)

rozzuć się

(z CZEGO)

Data ostatniej modyfikacji: 03.10.2024