UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

rutenizacja

1903, Kraj, nr 21, polona.pl

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

n.-łac. ruthenus 'ruski'

1. ludności

książk.

proces, w którym ktoś pod przymusem lub z własnej woli przyjmuje kulturę oraz język mieszkańców dawnej Rusi

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Przynależność i podział terytorialny państwa, miasta, obszary geograficzne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język języki świata

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

	Rutenizacja następowała przy dużym udziale kościoła greckokatolickiego (prawosławni Wołosi i Rusini uważani byli za innowierców i schizmatyków) oraz administracji państwowej [...]. źródło: Jacek Wolski: Przekształcenia krajobrazu wiejskiego Bieszczadów Wysokich w ciągu ostatnich 150 lat, 2007 (books.google.pl)
	[...] rutenizacji ulegały przybywające na Ruś rzesze chłopstwa polskiego. źródło: Kościół i cWłodzimierz Osadczy: Cerkiew na wspólnej drodze, 1999 (books.google.pl)
	Unia ułatwiała rutenizację [...] chłopów, ułatwiała też polonizację wszystkiego, co się ponad masę chłopską wznosiło. źródło: Karol Górski: Zarys dziejów katolicyzmu Polskiego, 2008 (books.google.pl)
	[...] w kolatorstwie niektórzy politycy i publicyści polscy widzieli zaporę przed całkowitą rutenizacją wschodniej i środkowej Galicji. źródło: Roczniki Humanistycne, 1949 (books.google.pl)

rutenizacja

KOGO

książk.

nadawanie czemuś pod względem językowym, kulturowym lub innym charakteru czegoś typowego dla dawnej Rusi

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język języki świata

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

W języku Słowackiego widać rutenizację niektórych form gramatycznych (ty zląkł się, ty cały drżący) i sporo zapożyczeń leksykalnych.

źródło: Józef Bachórz, ‎Alina Kowalczykowa (red.): Słownik literatury polskiej XIX wieku, 1991 (books.google.pl)

rutenizacja

CZEGO

Data ostatniej modyfikacji: 29.11.2024