Skostniała forma M. lp psł. rzeczownika *snadь (ż) 'upleciona, uprzędziona tkanina; wierzchnia warstwa, powierzchnia czegoś (?)', na terenie Słowiańszczyzny zachodniej używana w funkcji przysłówka, wyrażenia modalnego. Znaczenie 'widocznie' rozwinęło się prawdopodobnie z wcześniejszego 'powierzchownie. (Bor)
Wiercioch jest na tyle wielkim umysłem i wybitnym twórcą, że mógłby napisać swoją historię głupoty i mądrości w sposób mniej kompilacyjny. Snadź z tajemniczych powodów nie chciał…
źródło: KWJP: Stanisław Chyczyński: Głupie opisanie mądrego dzieła, Akant, 2018
Byli to snadź źli żołnierze — widać i tacy się trafiają — gdyż traktowali ją źle.
źródło: KWJP: Henryk Waniek: Szalone życie Macieja Z. Opowieść, 2018
[...] widział troskę na twarzy swego pana i z serca rad by mu ulżyć. Ów jednak snadź cierpienie wolał, a może zamyślał nad jakim fortelem, bo nie odezwał się aż do samego zamku.
źródło: KWJP: Małgorzata Gutowska-Adamczyk: Fortuna i namiętności. Zemsta, 2016
Bohaterski ten junak przyszedł snać na świat pod nieszczęśliwą gwiazdą.
źródło: KWJP: Stańczyk: Syn Kresów, Wiadomości Wrzesińskie, 2020-12-23
Składnia
snadź _ w Zd. ozn.
szyk: zmienny w zdaniu złożonym (prymarnie w drugiej części wypowiedzenia), zmienny względem wprowadzanego członu: neutralna antepozycja obligatoryjny poprzedzający kontekst