UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

kondemnata

Chronologizacja

1 połowa XVII w., Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	kondemnata	kondemnaty
D.	kondemnaty	kondemnat

C.	kondemnacie	kondemnatom
B.	kondemnatę	kondemnaty
N.	kondemnatą	kondemnatami
Ms.	kondemnacie	kondemnatach
W.	kondemnato	kondemnaty

Pochodzenie

łac. condemnãtiō

Definicja

wyrok wydawany na mocy prawa obowiązującego w dawnej Polsce, skazujący kogoś w procesie sądowym odbywającym się pod jego nieobecność

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Prawo i łamanie prawa sąd

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

wyrok

Połączenia

ogłosić, wydać kondemnatę

Cytaty

Trybunał ogłosił trzecią kondemnatę na sukcesorów Behma, przysądzając Konopce ich kamienice, browary i inne mienie w Toruniu.

źródło: Rocznik toruński, 1990 (books.google.pl)

[...] został oskarżony o atak na dowódcę, a wobec jego niestawiennictwa na sądach pospolitego ruszenia wydano wyrok kondemnaty i zaocznie skazano na banicję.

źródło: Karol Łopatecki: Organizacja, prawo i dyscyplina w polskim i litewskim pospolitym ruszeniu, 2018 (books.google.pl)

Składnia

kondemnata

(na KOGO)

Data ostatniej modyfikacji: 11.04.2025