fr.
ruines
niem.
Ruinen
z
łac.
ruīnae
'rozwaliny, gruzy budowli'
pozostałości po zniszczonych budowlach
[ru-iny] lub pot. [rujiny]
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
stan skupienia, trwałość materii
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
rodzaje budowli i ich cechy
- antyczne, renesansowe, rzymskie, starożytne, średniowieczne, zabytkowe; malownicze ruiny
- ruiny domu, klasztoru, pałacu, twierdzy, zamku; Berlina, (starożytnego) Rzymu, (powstańczej) Warszawy
- ruiny po pożarze, po trzęsieniu ziemi, po wojnie
- ruiny i chaszcze, ruiny i groby, ruiny i pogorzeliska, ruiny i zgliszcza
- ruiny sterczą, wznoszą się
- odkopać, odnaleźć, zwiedzać ruiny
|
Oprócz śladów grodziska zobaczyć można w Cedyni ruiny klasztoru cystersek i kościół z wieku XIII oraz. XIX-wieczny ratusz.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987
|
|
Trzy kolejne naloty bombowe na Belgrad zamieniły stolicę kraju w ruiny, grzebiąc pod gruzami około 20 tys. osób.
źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła : Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997
|
|
O czasach egipskiej dynastii i panujących po niej Rzymianach świadczą dziś rozrzucone na wzgórzu tuż nad portem malownicze ruiny dawnej metropolii.
źródło: NKJP: Krzysztof Grzybowski:Wyspa, gdzie narodziła się Afrodyta, Życie Warszawy, 2002-02-20
|
|
Wśród resztek zdziczałych sadów sterczą ruiny opuszczonych gospodarstw - między nimi jeszcze dziesięć zamieszkanych.
źródło: NKJP: Piotr Głuchowski: Było letnisko, będzie wysypisko, Gazeta Wyborcza, 1996-02-05
|
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
p3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
|
ruiny
|
|
| D. |
|
ruin
|
|
| C. |
|
ruinom
|
|
| B. |
|
ruiny
|
|
| N. |
|
ruinami
|
|
| Ms. |
|
ruinach
|
|
| W. |
|
ruiny
|
|
|
+ |
ruiny |
+ |
|
Data ostatniej modyfikacji: 18.07.2011
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN