1931,
Rocznik Handlu Zagranicznego Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnego Miasta Gdańska, books.google.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
p2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
|
czynele
|
|
| D. |
|
czyneli
czynelów
|
|
| C. |
|
czynelom
|
|
| B. |
|
czynele
|
|
| N. |
|
czynelami
|
|
| Ms. |
|
czynelach
|
|
| W. |
|
czynele
|
|
instrument perkusyjny złożony z dwóch okrągłych metalowych talerzy, które uderzając o siebie, wydają dźwięk
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka
|
Trąby aż się zanosiły w łkaniu, a czynele wybijały rytm kołowatego krążenia.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
|
|
Usadowiła się przy drzwiach i przez całą drogę grała, używając m.in. trąbki, bębna i czyneli.
źródło: NKJP: Juliusz Podolski: Kiedy mewy tupią o pokład, Gazeta Poznańska, 2004-12-31
|
|
[...] ojciec założył tu wiejską orkiestrę dętą działającą po dziś. W niej przez lata grałem na puzonie, a potem na czynelach i bębnie.
źródło: NKJP: Tomasz Binek: Ostatni taki gazda, Gazeta Krakowska, 2002-02-15
|
Data ostatniej modyfikacji: 11.09.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN