|
Zdarzało się także, iż bliscy krewni krzyczeli na nią, oburzeni, że obojętnie mijała ich na ulicy.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
|
|
- Jaki właściwie jest twój Kacperczak? - pytała Marta.
Starała się mówić obojętnie. Nikt, nawet Hania, nie może dostrzec, jak bardzo zależy jej na szczegółowych informacjach o tym człowieku.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
|
|
Ukłonił się i lekko poruszył ustami. Spojrzała na niego obojętnie. Tak samo jak przed chwilą kot.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Opowieści galicyjskie, 1995
|
|
Wziąłem ten list i pobiegłem czym prędzej, by mu go oddać, ale [...] przyjął go obojętnie (choć przez ułamek sekundy zrobił gest, jakby chciał go błyskawicznie otworzyć) i wsadził go do kieszeni.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946
|
|
Zaintrygowani, dużym półkolem obstąpili Smugę, który najobojętniej w świecie pykał fajeczkę.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1996
|
