UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

infantylnie

1943, M. Hemar, "Adolf Wielki: pamflet i dygresje", books.google.pl

część mowy: przysłówek

Od: infantylny

1. zachowywać się

książk.

w sposób charakterystyczny dla dziecka - niedojrzale, dziecinnie i naiwnie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Usposobienie człowieka cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

infantylnie mówić, powiedzieć coś, tłumaczyć się, zachowywać się; coś brzmi, wygląda
infantylnie niedojrzały

	[...] uzależniamy się od Naszej-klasy i wpadamy w pułapkę czegoś, co psycholodzy nazywają regresją - zaczynamy myśleć i zachowywać się infantylnie, tak jak w czasach naszej młodości. źródło: NKJP: prof. Zbigniew Nęcki psycholog: Stara miłość rozgrzewa dzięki Naszej-klasie, Dziennik Zachodni, 2008-01-12
	Najbardziej lubię zapowiadać programy dla dzieci. Do dzieci nie można mówić infantylnie, ja do nich mówię jak do dorosłych. źródło: NKJP: Piotr Najsztub: Gdybyśmy mogli..., Gazeta Wyborcza, 1992-10-24
	Chłopcy są licealistami, ile więc powinni mieć lat? Grają ich aktorzy młodzi, ale starsi od nich. Zachowują się jak nastolatki, co wygląda infantylnie, a ich niedojrzałość po prostu drażni sztucznością [...] źródło: NKJP: „Enduro Bojz”, Dziennik Polski, 2000-10-06
	Na pewno z powodu niedostatecznej bystrości nie rozumiem bohatera „Suplementu”. Dlaczego wstąpił do zakonu? Dlaczego zwątpił w swoje powołanie? Dlaczego jest infantylnie niedojrzały? źródło: NKJP: „Suplement”, Dziennik Polski, 2002-04-19
	[...] w XXI stuleciu nie może być w Ameryce prezydentem ktoś, kto nie wypada dobrze w telewizji. Tę ostatnią uwagę zadedykowałbym naszym politykom. Tym puszącym się, tym obrażającym, tajemniczo milczącym i infantylnie rozgadanym. źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996

książk.

prymitywnie, bez głębszej myśli

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie słownictwo oceniające

	De Niro jest aktorem absolutnie znakomitym i głównym magnesem przyciągającym na ten nieatrakcyjnie i infantylnie zatytułowany film, zrealizowany przez nieznanych twórców i partnerów. źródło: NKJP: „Poznaj mojego tatę”, Dziennik Polski, 2001-01-05
	Patrząc na kanciaste kształty pojazdu, można rzeczywiście mruknąć coś o magii. I tyle, bo reszta infantylnie podanej fabuły (nawet dzieci będą narzekać, że jest prosta jak szkolna linijka) urąga poziomowi książkowej serii. źródło: NKJP: (MISI): TV, Dziennik Polski, 2008-03-20
	[...] młodość jest bez wątpienia okresem trudnym i nie nazbyt godnym zazdrości, czemu obficie dają wyraz infantylnie wściekłe i ponure teksty popularnych piosenek [...] źródło: NKJP: Jerzy Jedlicki: Gdy prawo śpi, budzą się upiory, Gazeta Wyborcza, 1995-08-21
	To, czego dziadkowie dowiadywali się w dzieciństwie o gospodarce rynkowej z powieści Janusza Korczaka „Bankructwo małego Dżeka”, a rodzice z gry planszowej Monopoly [...], przy współczesnych grach komputerowych wygląda dość infantylnie. źródło: NKJP: Adam Grzeszak: Pobądź krezusem, Polityka, 2005-06-25
	Japońskie komiksy adresowane są często do odbiorcy dorosłego, stąd szokujące nagromadzenie elementów nieobyczajnych. Z drugiej strony, przedstawianie świata często jest w nich wręcz infantylnie naiwne. źródło: NKJP: Wojciech Orliński: Moda na japońskie komiksy dotarła do Polski, Gazeta Wyborcza,

Data ostatniej modyfikacji: 27.05.2017