Chronologizacja
Od 1. połowy XIX w. bachur .
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | bachor |
bachory |
|
| D. | bachora |
bachorów |
|
| C. | bachorowi |
bachorom |
|
| B. | bachora |
bachory |
|
| N. | bachorem |
bachorami |
|
| Ms. | bachorze |
bachorach |
|
| W. | bachorze |
bachory |
Pochodzenie
może hebr. bāchūr 'młodzieniec'
Wedle innej teorii wyraz bachor (wcześniej: bachur ) miałby być derywatem od bach , formy obocznej do bęch będącej skrótem od bękart (Bańk).
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Bieg życia narodziny i dzieciństwo
Połączenia
- nieznośny, rozwrzeszczany, rozwydrzony, rozpieszczony, rozpuszczony, wstrętny bachor
Cytaty
|
Matka w chwilach rozdrażnienia nazywała mnie bachorem z piekła rodem. źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008 |
|
|
- Stul gębę, wstrętny bachorze, i żryj. Rarytasów ci się zachciało? źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005 |
|
|
Wszyscyście bachory rozpuścili. Kto to widział, żeby dzieci ze szkoły uciekały? źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954 |
|
|
Bo choć było bachorów u Madejów bez liku, to przeważnie wszystko już podrosłe. A jeszcze ich nieraz sklął, że niemrawo się ruszają i nie odgadują jego myśli. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996 |