UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ktoś wystawia do wiatru kogoś

Definicja

pot. 
ktoś oszukuje kogoś, nie spełniając wcześniejszych zobowiązań

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Zasady współżycia społecznego zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:  oszukiwać

Cytaty

Szefa posterunku w Vigacie – Salva Montalbano – podwładni kochają, a szefowie nie, bo Salvo z mafiosami się nie układa. To znaczy: korzysta z ich wskazówek, ale potem wystawia bandziorów do wiatru, co mu zresztą – spryciarzowi – uchodzi na sucho.

źródło: NKJP: (hw-m): Zniknięcie państwa Griffo, Dziennik Zachodni, 2007-06-21

Katowicom należy się solidna, jednoznaczna historia. To miasto wystarczająco wiele razy było wystawiane do wiatru. Choćby przez polskie wojsko w 1939 roku, które odeszło stąd bladym świtem 3 września.

źródło: NKJP: Mariola Woszkowska: Tajemnica lasów panewnickich, Trybuna Śląska, 2003-12-18

A potem, wystawiając wspólników do wiatru, zatrzymał cały majątek dla siebie.

źródło: NKJP: Hrabia, obywatel, Żydzi i chłopi, Gazeta Wyborcza, 1992-12-08

Odmiana

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, pch; odmienny: wystawiać

odpowiednik aspektowy: ktoś wystawił do wiatru kogoś

Data ostatniej modyfikacji: 24.09.2013
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj