UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

rupieć

Chronologizacja

XVI w., SPXVI
Formy lp notowane dopiero od XIX w. (1855 - Słownik niemiecko-rossyjsko-polski, wyd. Henryk Liebkind, books.google.pl)

Pochodzenie

Mimo że najwcześniejszy zapis wyrazu odnotowano u pisarzy z południowo-wschodnich Kresów Rzeczypospolitej, wobec braku poświadczeń w języku ukraińskim i białoruskim (także rosyjskim), należy wykluczyć pożyczkę wschodniosłowiańską. Bańkowski konstatuje bez przekonania: "może z jidisz (?)".

1. przedmiot

Definicja

pot. 
stary, bezużyteczny bądź nie w pełni funkcjonalny przedmiot, sprzęt lub pojazd

Warianty

  • rupiecie

Kwalifikacja tematyczna

KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii jakość i intensywność

CZŁOWIEK I TECHNIKA Urządzenia i maszyny funkcjonowanie urządzeń i maszyn

Relacje znaczeniowe

synonimy:  grat, rupiecie, złomek

Połączenia

  • stary; stuletni; nieładny; bezużyteczny; rozklekotany; jarmarczny; babciny; cholerny; pierwszy lepszy; poczciwy; zasłużony; markowy; kolejny rupieć; przestarzałe; popsute; niepotrzebne, nieużyteczne, zbędne; piwniczne; nędzne; żydowskie; pamiątkowe; niemodne; poczciwe; najrozmaitsze, rozmaite, różne rupiecie
  • rupieć z którejś ręki; rupiecie bez wartości
  • rupieć pomiędzy gratami
  • rupieć na śmietniku; rupiecie w pokoju, w suterenie, na strychu
  • rupiecie, gadżety; rupiecie, gałgany; rupiecie, (dziurawe,...) garnki; rupiecie, (stare,...) graty; rupiecie, strzępki; rupiecie, śmieci; rupiecie i resztki czegoś; rupiecie i żelastwo; zabytek, rupieć; zawalidroga, rupieć; zgliszcza, rupieć; brud, rupiecie; syf, rupiecie; gruz i rupiecie; szmaty, rupiecie
  • skład, składowisko rupiecia; sterta, stos, zwały; kilogram; aukcja, wyprzedaż; miłośnik rupieci
  • wózek z rupieciami
  • pełny rupiecia
  • rupieć rozkraczył się; rupiecie piętrzą się
  • rupiecie lecące (na głowę,...)
  • pozbywać się rupieci
  • rozwalić rupiecia; kupować; zbierać; znaleźć; odwalić; przerzucać; przewracać; uprzątnąć, wymiatać; wyrzucać; przypominać rupiecie
  • jeździć; wydawać się rupieciem
  • przepełniony; zawalony rupieciami
  • wywlekać (ze śmieci,...) rupiecie

Cytaty

Gdyby się panu śpieszyło, nie jechałby pan takim gratem. Pański rupieć nie wyciąga więcej niż trzydzieści kilometrów na godzinę.

źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967

Kolejka podmiejska, która jeździ z Odessy do Kiszyniowa, jest zrujnowanym, pozbijanym gwoździami i blachą, połatanym deskami i dziurawą dyktą rupieciem.

źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Ołowiane żołnierzyki, Gazeta Wyborcza, 1992-12-12

Trzeba pozbierać, poznosić i wywieźć tony potrzaskanych mebli, szczątków urządzeń sklepowych i mieszkalnych, rupieci, brudów, śmieci, odpadków wszelakich, gałganów, strzępów ubrań, bielizny oraz pościeli.

źródło: NKJP: Stefan Ernest: O wojnie wielkich Niemiec z Żydami Warszawy: 1939-1943, 2003

Mamy teraz taki rozwój cywilizacji, że co pięć minut powstają jakieś nowe formy techniczne, przy których stare wynalazki stają się rupieciami. Rupieciem jest na przykład odtwarzacz wideo.

źródło: NKJP: (emka): Nowe stare, Dlaczego?, 2009-08-20

Wyrzucano tam przez okno niepotrzebne rupiecie: dziurawe garnki, telewizor turystyczny, stare radio, lampę oraz jakieś trudne do zidentyfikowania przedmioty [...].

źródło: NKJP: Michał Bielecki: Siostra Komandosa, 1997

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m2, m3

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. rupieć
rupiecie
D. rupiecia
rupieci
C. rupieciowi
rupieciom
B. rupiecia
rupieć
rupiecie
N. rupieciem
rupieciami
Ms. rupieciu
rupieciach
W. rupieciu
rupiecie

2. człowiek

Definicja

pot.  pejorat. 
człowiek, wobec którego mówiący żywi negatywne uczucia z powodu jego zaawansowanego wieku lub niedołężności

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie słownictwo oceniające

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Określenia fizyczności człowieka sprawność i wydolność organizmu

Połączenia

  • bezużyteczny; polityczny rupieć

Cytaty

Otóż ten Celo, rupieć z gębą pełną pięknych słów, był bazarowym kapusiem.

źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010

Gdy miała dwadzieścia lat, czterdziestolatek też był dla niej rupieciem.

źródło: NKJP: Edyta Gietka, Paweł Walewski: Transformersi są zmęczeni, Polityka, 2007-12-15

Pani Maria wnuków nie obwinia, że warkną: ty rupieciu, skoro matka i ojciec też warczą.

źródło: NKJP: Edyta Gietka: Kiedy dzieci biją rodziców, Polityka, 2007-06-16

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m2

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. rupieć
rupiecie
D. rupiecia
rupieci
C. rupieciowi
rupieciom
B. rupiecia
rupiecie
N. rupieciem
rupieciami
Ms. rupieciu
rupieciach
W. rupieciu
rupiecie
Data ostatniej modyfikacji: 12.04.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj