Chronologizacja
Pochodzenie
płn. psł. *dokučiti 'naprzykrzyć się, podrażnić kogoś'
1. słabszemu
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia relacji międzyludzkich
Połączenia
- chcieć dokuczyć
- chęć dokuczenia
Cytaty
|
Kiedy koledzy chcieli mi dokuczyć, to mówili, że mieszkam na ulicy Lenina. źródło: NKJP: Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Moje życie nielegalne, 2008 |
|
|
Kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. źródło: NKJP: Sejm RP: Kodeks wykroczeń, 1971 |
|
|
Obrażał się o byle głupstwo i wpadał w złość. Prowokowało to rodzeństwo do żartów, przeważnie niewinnych. Ale on nie potrafił rozróżnić, czy chodzi po prostu o zwykły dowcip, czy też o zamierzoną chęć dokuczenia i ośmieszenia. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997 |
Odmiana
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 os. |
dokuczę |
dokuczymy |
|||
| 2 os. |
dokuczysz |
dokuczycie |
|||
| 3 os. |
dokuczy |
dokuczą |
|||
Czas przeszły
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | ż | n | mo | -mo | |
| 1 os. |
dokuczyłem +(e)m dokuczył |
dokuczyłam +(e)m dokuczyła |
dokuczyłom +(e)m dokuczyło |
dokuczyliśmy +(e)śmy dokuczyli |
dokuczyłyśmy +(e)śmy dokuczyły |
| 2 os. |
dokuczyłeś +(e)ś dokuczył |
dokuczyłaś +(e)ś dokuczyła |
dokuczyłoś +(e)ś dokuczyło |
dokuczyliście +(e)ście dokuczyli |
dokuczyłyście +(e)ście dokuczyły |
| 3 os. |
dokuczył |
dokuczyła |
dokuczyło |
dokuczyli |
dokuczyły |
bezosobnik: dokuczono
Tryb rozkazujący
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
|---|---|---|
| 1 os. |
dokuczmy |
|
| 2 os. |
dokucz |
dokuczcie |
Tryb warunkowy
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | ż | n | mo | -mo | |
| 1 os. |
dokuczyłbym bym dokuczył |
dokuczyłabym bym dokuczyła |
dokuczyłobym bym dokuczyło |
dokuczylibyśmy byśmy dokuczyli |
dokuczyłybyśmy byśmy dokuczyły |
| 2 os. |
dokuczyłbyś byś dokuczył |
dokuczyłabyś byś dokuczyła |
dokuczyłobyś byś dokuczyło |
dokuczylibyście byście dokuczyli |
dokuczyłybyście byście dokuczyły |
| 3 os. |
dokuczyłby by dokuczył |
dokuczyłaby by dokuczyła |
dokuczyłoby by dokuczyło |
dokuczyliby by dokuczyli |
dokuczyłyby by dokuczyły |
bezosobnik: dokuczono by
bezokolicznik: dokuczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni:
dokuczywszy
gerundium: dokuczenie
rodzaj gramatyczny: dk
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
|---|---|---|
| M. | dokuczenie |
dokuczenia |
| D. | dokuczenia |
dokuczeń |
| C. | dokuczeniu |
dokuczeniom |
| B. | dokuczenie |
dokuczenia |
| N. | dokuczeniem |
dokuczeniami |
| Ms. | dokuczeniu |
dokuczeniach |
| W. | dokuczenie |
dokuczenia |
odpowiednik aspektowy: dokuczać
Składnia
| Rzosobowy | + | dokuczyć | + |
KOMU
|
2. o głodzie
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego czynności i stany fizjologiczne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka emocje i uczucia
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | dogryźć |
Połączenia
- głód dokuczył
Cytaty
|
Często podczas wędrówek po mieście, gdy chłód dokuczył nam zbytnio, wstępowaliśmy do kawiarni na doskonałą kawę i europejskie (czytaj: polskie) ciastka. źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985 |
|
|
W niedzielę, jeśli dokuczy nam upał, będziemy mogli schronić się w kościele uniwersyteckim. Tam trwa Wrocławskie Lato Organowe. źródło: NKJP: Małgorzata Matuszewska: Lato bez ogórków, Słowo Polskie, 2006-07-13 |
Odmiana
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 os. |
dokuczę |
dokuczymy |
|||
| 2 os. |
dokuczysz |
dokuczycie |
|||
| 3 os. |
dokuczy |
dokuczą |
|||
Czas przeszły
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | ż | n | mo | -mo | |
| 1 os. |
dokuczyłem +(e)m dokuczył |
dokuczyłam +(e)m dokuczyła |
dokuczyłom +(e)m dokuczyło |
dokuczyliśmy +(e)śmy dokuczyli |
dokuczyłyśmy +(e)śmy dokuczyły |
| 2 os. |
dokuczyłeś +(e)ś dokuczył |
dokuczyłaś +(e)ś dokuczyła |
dokuczyłoś +(e)ś dokuczyło |
dokuczyliście +(e)ście dokuczyli |
dokuczyłyście +(e)ście dokuczyły |
| 3 os. |
dokuczył |
dokuczyła |
dokuczyło |
dokuczyli |
dokuczyły |
bezosobnik: dokuczono
Tryb rozkazujący
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
|---|---|---|
| 1 os. |
dokuczmy |
|
| 2 os. |
dokucz |
dokuczcie |
Tryb warunkowy
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | ż | n | mo | -mo | |
| 1 os. |
dokuczyłbym bym dokuczył |
dokuczyłabym bym dokuczyła |
dokuczyłobym bym dokuczyło |
dokuczylibyśmy byśmy dokuczyli |
dokuczyłybyśmy byśmy dokuczyły |
| 2 os. |
dokuczyłbyś byś dokuczył |
dokuczyłabyś byś dokuczyła |
dokuczyłobyś byś dokuczyło |
dokuczylibyście byście dokuczyli |
dokuczyłybyście byście dokuczyły |
| 3 os. |
dokuczyłby by dokuczył |
dokuczyłaby by dokuczyła |
dokuczyłoby by dokuczyło |
dokuczyliby by dokuczyli |
dokuczyłyby by dokuczyły |
bezosobnik: dokuczono by
bezokolicznik: dokuczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni:
dokuczywszy
gerundium: dokuczenie
rodzaj gramatyczny: dk
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
|---|---|---|
| M. | dokuczenie |
dokuczenia |
| D. | dokuczenia |
dokuczeń |
| C. | dokuczeniu |
dokuczeniom |
| B. | dokuczenie |
dokuczenia |
| N. | dokuczeniem |
dokuczeniami |
| Ms. | dokuczeniu |
dokuczeniach |
| W. | dokuczenie |
dokuczenia |
odpowiednik aspektowy: dokuczać
Składnia
| Rznieosobowy | + | dokuczyć | + |
KOMU
|