Od: wyrażenia do prawdy; zob. do, prawda
książk.
mówiący wiedząc, że to, co mówi, jest prawdą, mówi, że nie można o tym powiedzieć tego, co jest z tym niezgodne
wyrażenie epistemiczne - wykładnik wykluczania
|
Ich rubinowoczarne wypukłe oczy były w tym oświetleniu doprawdy przerażające.
źródło: NKJP: Dorota Terakowska: Władca Lewawu, 1989
|
|
Niezbyt grzecznie to wypadło, mogłaby się, doprawdy, powstrzymać od odruchowych przejawów wesołości na widok cudzej niedoli.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
|
|
Doprawdy nie wiem, jak mam się Panu odwdzięczyć za to, co uczynił Pan dla mnie.
źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994
|
|
ARTUR - Nie chodzi mi o szczegóły, ale o zasadę.
STOMIL (popijając kawę, znudzony) - Doprawdy?
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964
|
|
Należy postępować zgodnie z nauką Buddy i czynić dobro innym nawet wtedy, gdy nasz drobny uczynek jest doprawdy nieznaczny i nie ma trwałych skutków.
źródło: NKJP: Agnieszka Kozyra: Filozofia zen, 2004
|
| doprawdy _ |
|
ograniczenia zakresu użycia:
nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
|
| szyk: zmienny: neutralna antepozycja |
Data ostatniej modyfikacji: 21.03.2019
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN