UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ktoś ucałował z dubeltówki kogoś

ktoś wycałował kogoś z dubeltówki

Odmiana

typ frazy: fraza czasownikowa

dk, npch; odmienny: ucałować

odpowiednik aspektowy: ktoś całuje z dubeltówki kogoś

Definicja

książk. 
ktoś głośno pocałował kogoś w dwa policzki

Warianty

  • ktoś wycałował kogoś z dubeltówki

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka zachowania emocjonalne

Cytaty

Więcej ci powiem - ucałowałem go nawet z dubeltówki i kiedy, zmieszany, myślał, że to już wszystko - wsunąłem mu do kieszeni stówę. „Na kwiaty dla żony” - powiedziałem odruchowo.

źródło: NKJP: Zdzisław Szczepaniak: Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, 2005

Ucieszył się na nasz widok, jak gdyby nigdy nic. Ucałował mamę z dubeltówki. Krzyknął na żonę, żeby dawała jeść. Ustawiał krzesła, przestawiał stół.

źródło: NKJP: Ewa Berberyusz: Moja teczka, 2006

Zaproponował mi to na bankiecie po zdjęciach do jakiegoś filmu. Zamówił brandy, objął mnie, padł na kolana, więc ja też na kolana. Wypiliśmy, ucałował mnie z dubeltówki.

źródło: NKJP: Katarzyna Janowska: Pół prorok, pół błazen, Polityka, 2002-09-21

- Co tam przemówienie... Romek wrócił, głupie słowa. Romek, powiedzże co! - sołtys Gręda ucałował go z dubeltówki.

źródło: NKJP: Piotr Rowicki: Przed górami, przed lasami, 2005

„Talent” – podsumował profesor. Będąc świadkiem, jak po zakończeniu koncertu podszedł do swego młodszego kolegi po fachu, by wycałować go z dubeltówki – wierzę, iż zacytowana wyżej opinia nie była przejawem kurtuazji.

źródło: NKJP: Antoni Kawczyński: Sympatyczny dialog wiolonczeli z fortepianem, Mazowieckie To i Owo, 2008-03-24

Data ostatniej modyfikacji: 11.05.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj