Wbrew powiedzeniu, że „co komu pisane, to go nie minie”, przeznaczenie nie jest ślepym losem, który spełniałby się niezależnie od tego, co człowiek robi.
źródło: Internet
Nie było gdzie wysuszyć przemokłego ubrania ani ogrzać się trochę. Dróżnik nie wpuszczał za próg. „Jednemu pozwolę, to każdy zechce - mówił. - A was tu tyle luda, że strach”. - „Powyzdychamy z zimna”. - „Ano, co komu pisane - odpowiadał. - Zresztą od deszczu nikt nie umarł. Od mrozu to co innego. A do zimy daleko”.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1996
Autor [...] oprowadza czytelnika po domach mniej lub bardziej mieszczańskich, doprowadzając wreszcie do szczęśliwego finału, co tylko dowodzi, że co komu pisane, to go nie ominie.