Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | zwiadowca |
zwiadowcy |
ndepr |
zwiadowce |
depr | ||
D. | zwiadowcy |
zwiadowców |
|
C. | zwiadowcy |
zwiadowcom |
|
B. | zwiadowcę |
zwiadowców |
|
N. | zwiadowcą |
zwiadowcami |
|
Ms. | zwiadowcy |
zwiadowcach |
|
W. | zwiadowco |
zwiadowcy |
ndepr |
zwiadowce |
depr |
Pochodzenie
Derywat od daw. polskiego przedrostkowego czasownika zwiedzieć (się) 'dowiedzieć się, nabrać pewności, uświadomić (sobie)' < psł. *sъ-vědeti 'dowiedzieć się, wiedzieć, znać coś dobrze'
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Wojsko i wojna osoby związane z wojskiem i wojną
Relacje znaczeniowe
hiperonimy: | żołnierz |
Połączenia
- konni, powietrzni; amerykańscy, indiańscy, radzieccy... zwiadowcy
- zwiadowcy i przewodnicy
- żołnierz zwiadowca
- grupa, oddział zwiadowców
- zwiadowcy donieśli o czymś; wrócili skądś
- wysłać zwiadowców
- służyć jako zwiadowca
Cytaty
Przypomniał sobie, jak pewien zwiadowca pod Dyneburgiem doniósł dowódcy pułku von Thiedemu o zebraniu rosyjskich szpiegów w żydowskiej karczmie. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Widma w mieście Breslau, 2005 |
|
Pod przeciwległą ścianą Nex Pluciński i jego sztabowcy, na podstawie raportów zwiadowców, [...] aktualizowali sytuację militarną. źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000 |
|
On jeden przynajmniej nie krył, że nie zależało mu na tym, by inni uważali go za bohatera. W oddziale Mansura był najlepszym zwiadowcą, ale tylko zwiadowcą. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004 |
|
Jako zwiadowcy jesteście zdani na siebie, tylko na siebie. źródło: NKJP: Dziewczyna w kominiarce i komary, Dziennik Polski, 2001-08-31 |
|
Porucznik Dębski odjechał z paroma zwiadowcami. źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955 |