|
Trzasnęła drzwiami. W prostokątnej ramie samochodowej szyby została jego twarz. [...] Zachowała się wrednie, ale miała dość.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003
|
|
Wiem, że to dla nas wszystkich paskudne chwile, i to, co powiem, może zabrzmieć wrednie - zaczęła cicho - ale musimy wziąć się w garść.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008
|
|
Poszłam do proboszcza, który zarzucił mi, że wrednie na niego patrzę.
źródło: NKJP: Joanna Podgórska: WIERZ, boś nie zwierz, Polityka, 2008-11-15
|
|
– Nie o to mi chodzi – uśmiechnął się jeszcze wredniej . – Tylko o to, że jesteśmy połączeni świętym, nierozerwalnym węzłem małżeńskim.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005
|