UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ktoś wywołuje wilka z lasu

Definicja

ktoś mówi lub myśli o czymś, czego się obawia, a to się staje

Noty o użyciu

Zazwyczaj używane w formie trybu rozkazującego z przeczeniem.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja wierzenia i przesądy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie słownictwo oceniające

Cytaty

Anhegu, proszę, nie wywołuj wilka z lasu - poradził mu Barak. - Wystarczy lekki wiaterek, aby wywołać burzę piaskową.

źródło: NKJP: David Eddings: Ostatnia Walka Czarodziejów, 1995

By nie było żadnych nieporozumień, mówimy bardzo wyraźnie: teza o zagrożeniu demokracji jest bardzo mocno przesadzona i z gruntu nieprawdziwa. Dmuchajmy na zimne, ale nie wywołujmy wilka z lasu.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 09.05.1997

Policja niechętnie ujawnia szczegółowe informacje o tym środowisku i jego agresywnych wystąpieniach, aby nie wywoływać wilka z lasu. - Mamy bowiem potwierdzenie, że rozgłos w środkach masowego przekazu i robienie ze skinheadów modnego, bulwersującego zjawiska nasila ich ekscesy.

źródło: NKJP: Jerzy Jachowicz: Gazeta Wyborcza, 1992/10/12

Kto wymawia słowo „rozpad” albo „dekadencja”, sam wywołuje wilka z lasu, jako że historia tak się układa, jak ludzie ją sobie wyobrażają.

źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977

Kaśka [...] też sama po zmroku nie wychodzi z domu. - Po co wywoływać wilka z lasu, przecież taki morderca nie patyczkowałby się ze mną.

źródło: NKJP: Włodzimierz Knap: Strach przed Niemczykiem, Dziennik Polski, 2000-11-04

Odmiana

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, pch, odmienny: wywoływać;
zwykle w trybie rozkazującym

odpowiednik aspektowy: ktoś wywołał wilka z lasu

Data ostatniej modyfikacji: 08.02.2010
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj