część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
bruk
|
bruki
|
|
| D. |
bruku
|
bruków
|
|
| C. |
brukowi
|
brukom
|
|
| B. |
bruk
|
bruki
|
|
| N. |
brukiem
|
brukami
|
|
| Ms. |
bruku
|
brukach
|
|
| W. |
bruku
|
bruki
|
|
śr.-niem.
brugge
'most, ulica'
Współczesne znaczenie wyrazu polskiego tłumaczy się tym, że dawniej utwardzano kamieniami głównie nawierzchnię mostów.
nawierzchnia utworzona z ułożonych ciasno obok siebie kamieni
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Transport
transport lądowy
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
miasto
- betonowy, kamienny; nierówny, wyboisty; odnowiony, zniszczony bruk
- bruk dziedzińca, placu, podwórka, rynku, ulicy
- kłaść, odnowić, położyć, ułożyć/układać bruk
- wyłożyć/wykładać brukiem
- runąć, spaść, upaść na bruk
|
Wszędzie tam, gdzie jedna ekipa kończyła zasypywanie instalacji kanalizacyjnych, zaraz wchodziła druga i zaczynała układanie betonowych bruków.
źródło: NKJP: Chodnik, a sprawa polska, Dziennik Polski, 2003-07-18
|
|
Wózek chybotał na nierównym bruku ulicy.
źródło: NKJP: Bronisław Chromy: Kamień i marzenie Autobiografia, 2005
|
Data ostatniej modyfikacji: 13.03.2025
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN