mówiący wyraża zapewnienie, że treść danej wypowiedzi jest prawdą
wykładnik oceny prawdziwości sądu
|
Ale nie samą poezją żyje poeta, nawet taki, jak ja (niektórzy nazywają mnie, słowo honoru, „poetą piosenki”).
źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1995
|
|
- Ale ja byłam dumna, że nas tak wychowano, słowo honoru!
źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996
|
|
Jak nie powiesz nikomu, to ci coś powiem, no nie powiesz? Słowo honoru?
źródło: NKJP: Henryk Worcell: Zaklęte rewiry, 1989
|
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: przyzdaniowy
_, słowo honoru ze Zd. ozn. |
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: zmienny względem wprowadzanego zdania |
Data ostatniej modyfikacji: 26.11.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN