psł.
*sŕ̥na
Dokładny odpowiednik w st.łot. sirna ‘sarna’.
średniej wielkości zwierzę łowne o długich nogach i smukłej budowie ciała oraz szarobrązowej sierści z jasną plamą na pośladkach
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta leśne i polne
- młoda sarna
- sarny i dziki, sarny i jelenie
- sarna wbiegła, wybiegła gdzieś
- spotkać, widzieć, zobaczyć; upolować sarnę
- strzelać do saren
- polować na sarny
|
A że w lesie ciągle coś się dzieje, często zdarzało mu się zapadać w zarośla po to tylko, by zobaczyć przebiegającą sarnę czy zająca.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
|
|
Myśliwi tego dnia polowali na sarny i zające. Z ubitej zwierzyny wróżyli sobie szczęście w polowaniach w przyszłym roku.
źródło: NKJP: BZ: Wigilia w opisie Adama Pacha, Tygodnik Podhalański, nr 51-52, 1997
|
|
Dzięki rozsianym w lasach karmnikom sarny, jelenie czy dziki mogą przetrwać zimę.
źródło: NKJP: mbog: Dla każdego coś dobrego, Dziennik Łódzki, 2004-01-09
|
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
sarna
|
sarny
|
|
D. |
sarny
|
saren
|
|
|
|
C. |
sarnie
|
sarnom
|
|
B. |
sarnę
|
sarny
|
|
N. |
sarną
|
sarnami
|
|
Ms. |
sarnie
|
sarnach
|
|
W. |
sarno
|
sarny
|
|
Data ostatniej modyfikacji: 20.03.2024
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN