2 połowa XIV w.,
SStp
Inne znaczenie: 'szczęka, jama ustna'
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
czeluść
|
czeluści
czeluście
|
|
| D. |
czeluści
|
czeluści
|
|
|
|
| C. |
czeluści
|
czeluściom
|
|
| B. |
czeluść
|
czeluści
czeluście
|
|
| N. |
czeluścią
|
czeluściami
|
|
| Ms. |
czeluści
|
czeluściach
|
|
| W. |
czeluści
|
czeluści
czeluście
|
|
psł.
*čeľustь
'otwór gębowy, paszcza'
książk.
bardzo głęboka ciemna dziura lub słabo widoczna przestrzeń, budząca strach
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości przestrzeni
- czeluście piekielne
- czeluście studni, szafy; krzaków, lasu; dna piekielnego, piekła, podziemi
- wydostać się z czeluści czegoś
- zniknąć/znikać w czeluściach czegoś
|
Wieczorem, tuż przed dziesiątą ubierał się, zaparzał kawę w termosie, nabijał dubeltówkę breneką i znikał w ciemnej czeluści lasu.
źródło: NKJP: Radosław Kobierski: Harar, 2005
|
|
Za bunt przeciw Bogu i państwu cierpi w najgłębszych czeluściach piekła, w gardzieli trzygłowego Lucyfera.
źródło: NKJP: Wiesław Wodecki: Bruki piekła, Gazeta Wrocławska, 2002-03-19
|
Data ostatniej modyfikacji: 01.04.2025
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN