Chodziłem za nim krok w krok, pilnując, żeby czegoś nie ukradł, i zastanawiając się, kto jest ostatecznie w czyim mieszkaniu.
źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1998
Co miałam powiedzieć? Że Stefanek i Piotrunio łażą za mną krok w krok, że mnie przedrzeźniają i dokuczają? Że gdy dzisiaj rano powiesiłam na podwórzu swoją sukienkę, to mi ją zapaskudzili gliną i błotem, i musiałam prać na nowo?
Podczas gdy kobiety udały się na poletka po jarzyny, biali podróżnicy rozglądali się po wsi. Naczelnik oraz gromada wojowników postępowali za nimi krok w krok, lecz nie czynili jakichkolwiek przeszkód i chętnie udzielali wyjaśnień.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1996
Przyjęcie trwało jeszcze ponad dwie godziny, a ona snuła się bez celu i przestała już udawać zadowoloną z siebie panią domu. Próbowała uwolnić się od towarzystwa Stefana chodzącego za nią krok w krok.
źródło: NKJP: Mija Kabat: Kontrakt panny Brandt, 2009
Odepchnął czarną myśl i podążające za nią krok w krok poczucie winy.
źródło: NKJP: Jakub Ćwiek: Ofensywa szulerów, Esensja, 2009-10-12
