Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | depesza |
depesze |
|
| D. | depeszy |
depesz |
|
| C. | depeszy |
depeszom |
|
| B. | depeszę |
depesze |
|
| N. | depeszą |
depeszami |
|
| Ms. | depeszy |
depeszach |
|
| W. | depeszo |
depesze |
Pochodzenie
fr. dépêche
1. prasowa
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Środki masowego przekazu prasa
Połączenia
- depesza agencyjna, prasowa, radiowa
- depesza PAP (PAP-u), Reutera
- depesza z agencji
- depesza nadeszła skądś, przyszła skądś
- otrzymać/otrzymywać; pisać, wysyłać; opublikować depeszę/depesze
Cytaty
|
O pierwszym wydarzeniu Wiadomości w ogóle nie były łaskawe poinformować, drugie skwitowały krótką depeszą PAP. źródło: NKJP: Zbigniew Domarańczyk: Bez obrazków i za depeszami PAP, Gazeta Wyborcza, 1992-06-10 |
|
|
Później, już będąc w Wiedniu, z depeszy agencyjnej TASS dowiedział się, że „posiadłość hr. Potockiego została uwłaszczona i rozparcelowana na korzyść ludu”. źródło: NKJP: Powrót ordynata, Dziennik Polski, 2001-09-22 |
2. gratulacyjna
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK I TECHNIKA Komunikacja na odległość telefon/telegraf
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | telegram |
Połączenia
- krótka, pilna, ważna; tajna, zaszyfrowana; depesza gratulacyjna, kondolencyjna
- depesza od mamy; depesza z Londynu, z Moskwy, z Polski
- depesza z kondolencjami, z życzeniami
- dostać, nadać/nadawać, wysłać depeszę
Cytaty
|
Wakacje przerwała depesza Artura Mandela z Berkeley o wypadku samochodowym Toniego. źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Abecadło Miłosza, 1997 |
|
|
John z UPI, wysoki i wiecznie zaaferowany blondyn, po odebraniu i przeczytaniu depeszy, którą właśnie otrzymał, złapał się za głowę, a kiedy wyszliśmy z poczty, wziął mnie na bok i pokazał blankiet z alarmującym tekstem. źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Heban, 2004 |
|
|
Jechaliśmy do wuja Florentego Trypolskiego, od którego kilka dni wcześniej przyszła depesza: „Henku, przyjedź natychmiast. Florenty”. Ojciec przestraszył się, że wuj umiera. źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Niebieski szklarz, 1996 |