Na miejscu kupują je sąsiedzi, zamawiają urzędy. Mimo chudych czasów mistrz ma nadzieję, że zakład przejmie jego córka. Niedawno wyzwolił swojego zięcia na czeladnika.
źródło: NKJP: Tomasz Elbanowski, Karolina Elbanowska: Rozmowa ze szkłem, Mazowieckie To i Owo, 2004-02-12
Rzemieślnicy np. urządzali uczty przy wyborze starszych cechu, z powodu przyjęcia do grona mistrzów czy wyzwolenia na czeladnika. Były nawet specjalne regulaminy określające ilość napojów i jedzenia, jakie należało przygotować.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
W 1934 r. Stanisław złożył egzamin przed komisją lwowskiej Izby Rzemieślniczej w Samborze i został wyzwolony na czeladnika. Do rodzinnego miasta nie wrócił - nie chciał wchodzić bratu, rywalizującemu z silną konkurencją, w drogę - i wyjechał do Równego.
źródło: NKJP: Słodko gorzko, Dziennik Polski, 2003-12-06