nadawca mówi to, ponieważ, jeżeli prawdą jest to, co zostało powiedziane, to ze względu na wiadomą właściwość nie można mieć żadnych wątpliwości, że prawdą jest to, co się mówi
Jeżeli Brixowi Gombrowicz wydaje się czarny, to cóż dopiero ja, jakaż by spotęgowana czerń do mnie się stosowała?
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1994
Zadałaś sobie zapewne dostatecznie wiele trudu studiując, by wiedzieć, że kodeks i przysięga zabraniają mi nawet wypowiadać tę nazwę, a cóż dopiero dyskutować o niej.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Szukali chyba z pół godziny, ale w ciemnościach trudno było zauważyć koniec własnego palca, a cóż dopiero krowę.
źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1997
Jednak gdzieś tutaj muszą być szczeliny przeszłości, w każdym domu są - cóż dopiero w takim starym.
źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
Rezultaty tej metamorfozy z reguły śledzimy z zapartym tchem. Cóż dopiero, gdy odbywa się ona nie w garderobie, za kulisami, ale na naszych oczach, na scenie?
źródło: NKJP: Wanda Zwinogrodzka: Dandys - kelnerem: Gazeta Wyborcza: 1992-02-26
Odmiana
część mowy: partykuła
podklasa: wzmacniająca
Składnia
cóż dopiero _
ograniczenia zakresu użycia:
nie: Zd z Cz. tr. rozk.
szyk: wewnętrzny: stały zewnętrzny: stały: antepozycja wymagany poprzedzający kontekst