UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

stulić

1471, SStp

Zob. tulić

zbliżywszy do siebie jakieś rzeczy, spowodować, że zmniejszą one ilość zajmowanego miejsca

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK I PRZYRODA Świat zwierząt zwyczaje i zachowania zwierząt

CZŁOWIEK I PRZYRODA Świat roślin budowa i funkcjonowanie roślin

	Mam ci tyle do opowiedzenia - stuliła wargi jak przy pocałunku. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
	Krokusy na polanie stuliły płatki i wyglądały jak armia fioletowych krasnoludków stojąca na baczność. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003
	Podszedł bliżej, koń stulił uszy, tupnął tak, że aż zadygotał grunt, zatarmosił zgrabną głową, obrócił się. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 2001
	W małej, zakurzonej szybce na półpiętrze spały żółte motyle ze stulonymi skrzydłami. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wniebowstąpienie, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: stulono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stulmy
2 os.	stul	stulcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stuliłbym bym stulił	stuliłabym bym stuliła	stuliłobym bym stuliło	stulilibyśmy byśmy stulili	stuliłybyśmy byśmy stuliły
2 os.	stuliłbyś byś stulił	stuliłabyś byś stuliła	stuliłobyś byś stuliło	stulilibyście byście stulili	stuliłybyście byście stuliły
3 os.	stuliłby by stulił	stuliłaby by stuliła	stuliłoby by stuliło	stuliliby by stulili	stuliłyby by stuliły

bezosobnik: stulono by

bezokolicznik: stulić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stuliwszy

gerundium: stulenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stulony

odpowiednik aspektowy: stulać

stulić

Data ostatniej modyfikacji: 23.07.2014