1 połowa XVII w.,
Kart XVII-XVIII
płn. psł.
*šelestъ
'szmer, szum'
cichy odgłos powstający na skutek poruszania się i ocierania o siebie przedmiotów takich, jak kartki papieru albo liście
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki
cichy, głośny; delikatny, lekki; suchy; podejrzany szelest
szelest krzaków, liści, traw; wody; banknotów, papieru; jedwabiu; materiału; sukni; kroków
szelest za oknem; za plecami
szelest w chaszczach
szmery i szelest
szelest rozległ się
słyszeć szelest
wsłuchiwać się w szelest
coś sunie z szelestem
W absolutnej ciszy, w jakiej oczekiwano na Światło, dwie Kapłanki Światła, schylone w kornym pokłonie wokół Czary Uora, po dwóch stronach schodów, usłyszały cichy szelest kroków, ale nie zwróciły nań uwagi [...].
źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Przekraczając światło, 1996
Anna wstrzymuje oddech, słysząc szelest za skałą.
źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
szelest
szelesty
D.
szelestu
szelestów
C.
szelestowi
szelestom
B.
szelest
szelesty
N.
szelestem
szelestami
Ms.
szeleście
szelestach
W.
szeleście
szelesty
Data ostatniej modyfikacji: 05.04.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN