część mowy: komentarz metatekstowy
pot.
nadawca mówi, że uznaje to, co zostało powiedziane
|
- Wymieni mi pan sto trzydzieści marek?
- Jasne. Dla ciebie wszystko.
źródło: NKJP: Krystyna Boglar: Zobaczysz, że pewnego dnia..., 1996
|
|
Marta nie ugotowała dziś obiadu. Przecież powiedziałeś jej rano, że zjesz coś na mieście.
- Jasne. Zapomniałem o tym.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
|
|
Czelcow - No to... Wy się nie gniewajcie, Iwanie Nikołajewiczu, ale już lepiej pójdę.
Zachedryński - Jasne.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1 (Miłość na Krymie 1993, Wdowy 1992, Portret 1987, Kontrakt 1986), 1986
|
| /jasne/ |
|
ograniczenia zakresu użycia:
nie: jako odpowiedź na pytania uzupełnienia ani dysjunkcyjne
|
| szyk: wypowiedzeniowe |
Data ostatniej modyfikacji: 24.11.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN