UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

cudo I

II III

rzeczownik

Chronologizacja

XIV w., Bańk

Pochodzenie

psł. *čudo 'zdziwienie, podziw; coś zadziwiającego, zjawisko nadprzyrodzone'

Definicja

pot. 
coś, co bardzo się mówiącemu podoba i co uważa za niezwykłe

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie słownictwo oceniające

Połączenia

  • nowe; istne, prawdziwe; żadne cudo
  • cudo techniki

Cytaty

Pozwozili mu z okolicznych dworów, pałaców i muzeów masę dzieł sztuki, rzeźb, obrazów, mebli, luster, bibelotów. Jego park to cudo, pielęgnowane przez kilku ogrodników.

źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1996

Zdzisio podszedł do lśniącego samochodu BMW. To cudo zapierało dech.

źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

Film Tennanta jest lekki, chwilami niewątpliwie zabawny, choć to żadne cudo.

źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Z kina, Gazeta Wyborcza, 1997-05-27

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. cudo
cuda
D. cuda
cudów
C. cudu
cudom
B. cudo
cuda
N. cudem
cudami
Ms. cudzie
cudach
W. cudo
cuda
Data ostatniej modyfikacji: 08.05.2014
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj