mówiący, który wie, jakie jest to, o czym mowa, chcąc powiedzieć coś, co by odpowiadało temu, jak jest, mówi, że powie
1) komentarz dorematyczny; 2) często w parentezie
wyrażenie epistemiczne – wykładnik oceny prawdziwości sądu
|
Na dobrą sprawę nigdy nie była pewna, czy ludzie przechodzący obok nie są jej znajomymi lub przyjaciółmi.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
|
|
Ale przecież - na dobrą sprawę - okazja trafia się na każdym kroku.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
|
|
Nikt na dobrą sprawę nie wie, o czym myślał, nikt go naprawdę nie znał.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
|
|
W marszu na Pragę króla wspierało więc na dobrą sprawę tylko rakuskie rycerstwo Albrechta i morawskie wojsko biskupa z Ołomuńca.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
|
| na dobrą sprawę _ |
szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja |
Data ostatniej modyfikacji: 11.07.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN