Chronologizacja
Pochodzenie
Rzeczownik oparty na czasowniku ws-trącić 'obalić, odepchnąć, odeprzeć, odtrącić' (XV-XVII w.), z dawnym przedrostkiem wz- < psł. *vъz-. W staropolszczyźnie także w znaczeniu 'zakwestionować, wyrazić sprzeciw'.
Zob. trącić
1. odraza
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka emocje i uczucia
Połączenia
- niepohamowany, nieprzeparty, nieprzezwyciężony, wielki, wyraźny; nagły; wrodzony; powszechny; fizyczny wstręt
- wstręt do jedzenia, do nauki, do polityki, do pracy, do wszystkiego, co pełza, do życia; do (samego) siebie
- wstręt i lęk, wstręt i oburzenie, wstręt i pogarda, wstręt i przerażenie, wstręt i strach
- uczucie; grymas, odruch, wyraz wstrętu
- pełen, pełny wstrętu
- ogarnął, zdjął kogoś wstręt; wstręt ściska żołądek
- czuć, odczuwać, poczuć; opanować, przełamać, przemóc, przezwyciężyć; okazywać komuś; budzić, wzbudzać wstręt; mieć, żywić wstręt do kogoś/czegoś
- napawać, napełniać wstrętem
- nabrać/nabierać wstrętu do kogoś/czegoś
- odwracać głowę (twarz), odwracać się; odpychać, odrzucić coś; myśleć o czymś, patrzeć; przełknąć ze wstrętem
Cytaty
Tyle drobnych wydarzeń i historii zabawnych dałoby się opowiedzieć o Fiszerze i jego życiu na wsi; o jego niepohamowanym wstręcie do bezpośredniego kontaktu z przyrodą i jego miłości do ciszy wiejskiej. źródło: NKJP: Jerzy Zaruba: Z pamiętników bywalca, 2007 |
|
Nagle zdjął go wstręt do ludzi, ostra pogarda, a także i poczucie obcości wobec tego rojowiska sprzecznych interesów i namiętności, zżeranego brzydotą i złem. źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001 |
|
Leżał w pełni rozbudzony [...]. W jego celi było zimno, mimo to ze wstrętem odrzucił przepoconą pościel. źródło: NKJP: Marcin Wroński: Officium Secretum: pies pański, 2010 |
|
Nachylił się ku mnie. Odsunąłem się od niego, nie mogłem powstrzymać odruchu wstrętu. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Podróż do krainy om. Opowieść hipotetyczna, 1974 |
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | wstręt |
wstręty |
|
D. | wstrętu |
wstrętów |
|
C. | wstrętowi |
wstrętom |
|
B. | wstręt |
wstręty |
|
N. | wstrętem |
wstrętami |
|
Ms. | wstręcie |
wstrętach |
|
W. | wstręcie |
wstręty |
Inne uwagi
Zwykle lp
Składnia
![]() |
+ | wstręt | + |
do KOGO/CZEGO
|
2. trudność
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
ATEMATYCZNY
Połączenia
- czynić, robić komuś wstręty
- zrobić coś bez większych wstrętów
Cytaty
W zdecydowanej większości sklepów i straganów Czeskiego Cieszyna bez większych wstrętów sprzedawcy przyjmą od nas złotówki, ale usługa kosztuje. źródło: NKJP: Mirosław Łukaszuk: Z odkurzaczem przez Olzę, Trybuna Śląska, 2002-02-07 |
|
Przeproszę bratową, że jej robiłam wstręty co do tego mieszkania, że niby ona na pieniądze tylko łasa, i w ogóle. źródło: NKJP: Sławomir Shuty: Cukier w normie z ekstrabonusem, 2005 |
|
Straż zamkowa przepuszczała Ludwika, nie czyniąc mu żadnych wstrętów, nie bacząc na jego marny stan bakałarza, albowiem znany był w całym mieście z uczciwych obyczajów i cieszył się poważaniem. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003 |
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | wstręt |
wstręty |
|
D. | wstrętu |
wstrętów |
|
C. | wstrętowi |
wstrętom |
|
B. | wstręt |
wstręty |
|
N. | wstrętem |
wstrętami |
|
Ms. | wstręcie |
wstrętach |
|
W. | wstręcie |
wstręty |
Inne uwagi
Zwykle lm