UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

wstyd II

I III

czasownik

XVI w., Bor

Zob. wstydzić się

odczuwać zawstydzenie i zażenowanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka emocje i uczucia

wstyd chodzić, iść gdzieś, mówić, powiedzieć, wyznać; pomyśleć; patrzeć; słuchać; pisać; pokazać coś; prosić; przegrać, przynosić coś, przypominać, wspominać; przyznać

	[...] ja w twoim wieku miałem już pracę; nie wstyd ci być takim darmozjadem? źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Piętno świra, Polityka, 2004-03-27
	Jestem ofiarą samochodu, wstyd się przyznać, ale tylko od święta wsiadam do tramwaju, zaskakuje mnie wtedy mozaika ludzkich twarzy [...]. źródło: NKJP: Tomasz Jastrun: Gra wstępna rozpisana na 62 felietony, 2003
	Nie pytała, czemu do niej zadzwonił, ale i tak wytłumaczył, że wstyd mu było za jego wczorajsze zachowanie. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007
	Tylko nazwisko pamiętałem, nie mam, wie pani, pamięci do melodii. Do twarzy mam. Zamilkł, widocznie wstyd mu było, że nie zapamiętał. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008
	[...] będzie panu wstyd, jak zadzwonię po policję i podwładni zobaczą pana w takim stanie. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005

część mowy: czasownik

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

wstyd

Czas przeszły

było wstyd

Tryb rozkazujący

niech będzie wstyd

Tryb warunkowy

Czas teraźniejszy

wstyd by

Czas przeszły

byłoby wstyd

bezokolicznik: być wstyd

Data ostatniej modyfikacji: 09.06.2014