UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

biernik

Chronologizacja

1813, Bańk

Pochodzenie

Zob. bierny

Definicja

czwarty przypadek w odmianie rzeczowników, przymiotników, liczebników i zaimków odpowiadający na pytanie kogo? co?

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język

Połączenia

  • biernik liczby pojedynczej, liczby mnogiej
  • dopełniacz i biernik, mianownik i biernik
  • forma biernika
  • dopełnienie, rzeczownik w bierniku
  • wyrażony biernikiem

Cytaty

W odmianie dochodzi do homonimii paradygmatów męskich i nijakich (wyjąwszy biernik, który z tego właśnie powodu jest przypadkiem diagnostycznym, służącym do odróżniania klas rodzajowych).

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

W polszczyźnie współczesnej prefiksy na-, przy- w formacjach nakazać, przykazać zmieniają konotację składniową w porównaniu z leksemem motywującym, ponieważ czasowniki te przyłączają zarówno dopełnienie bezokolicznikowe, np. nakazać, przykazać czytać, pisać, jak i rzeczownikowe wyrażone w bierniku, np.: nakazać, przykazać dietę, spokój, ostrożność.

źródło: NKJP: Maria Witkowska-Gutkowska: Staropolskie prefiksalne dublety czasownikowe i ich współczesne odpowiedniki, 1999

Wydaje się zatem, że polszczyzna wyraźnie zmierza do ogarnięcia uruchomionym fleksyjnie biernikiem (równym dopełniaczowi) coraz większej liczby słów rodzaju męskiego (przede wszystkim tych, które w tymże dopełniaczu mają końcówkę „-a” ).

źródło: NKJP: Jan Miodek: Jak mówimy, Gazeta Wyborcza, 1998-02-06

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. biernik
bierniki
D. biernika
bierników
C. biernikowi
biernikom
B. biernik
bierniki
N. biernikiem
biernikami
Ms. bierniku
biernikach
W. bierniku
bierniki

Inne uwagi

Zwykle lp

Data ostatniej modyfikacji: 06.05.2014
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj