Chronologizacja
W 1. połowie XIX w. notowany w zn. 'ktoś mieszkający w okolicy', dziś nieużywanym SJPDor).
Pochodzenie
Termin sztuczny, utworzony w roku 1921 na wzór bezokolicznik (Bańk); zob. bezokolicznik , okoliczność , okolica
Definicja
Noty o użyciu
Wyraz używany jako składnik terminów wielowyrazowych, np. okolicznik miejca , okolicznik czasu , okolicznik przyzwolenia , których znaczenia należy szukać w opracowaniach specjalistycznych z zakresu gramatyki.
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język
Relacje znaczeniowe
| hiperonimy: | część zdania |
Połączenia
- dopełnienie i okolicznik, przydawka i okolicznik
Cytaty
|
W obrębie zdania pojedynczego zwykło się następnie wydzielać części zdania: podmiot, orzeczenie, dopełnienie, okolicznik i przydawkę. źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996 |
|
|
Zasadniczą rolę w tworzeniu kohezji międzywypowiedzeniowej odgrywa zaimek osobowy, pełniący w członie nawiązanym składniową funkcję dopełnienia lub okolicznika oraz zaimek dzierżawczy w funkcji przydawki. źródło: NKJP: Ewa Szkudlarek: Wskaźniki nawiązania we współczesnych tekstach polskich (na materiale współczesnej nowelistyki polskiej), 2002 |
|
|
Obaj jesteście absolwentami gimnazjum klasycznego, znacie zatem różne rodzaje okoliczników. Mamy okoliczniki miejsca, czasu, przyczyny, warunku i przyzwolenia. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003 |
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | okolicznik |
okoliczniki |
|
| D. | okolicznika |
okoliczników |
|
| C. | okolicznikowi |
okolicznikom |
|
| B. | okolicznik |
okoliczniki |
|
| N. | okolicznikiem |
okolicznikami |
|
| Ms. | okoliczniku |
okolicznikach |
|
| W. | okoliczniku |
okoliczniki |