SStp,
SPXVI,
SKN,
SJPXVII,
STR,
SL,
SWil,
SJPWar,
SJPDor,
SJPSz,
SJPDun,
ISJP,
PSWP,
USJP
w sposób świadczący o tym, że ktoś robi to, co mu każe ktoś inny
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
- posłusznie iść, podążać za kimś, podreptać, pójść, ruszyć, wrócić; siedzieć, stanąć, usiąść, wsiąść do czegoś, wstać; podnosić ręce; spełnić rozkaz, wykonać/wykonywać polecenie; meldować
|
Posłusznie wykonał polecenie i czekał na dalsze wskazówki.
źródło: NKJP: Adam Barczyński: Ślepy los, 1999
|
|
- Chodźże tu! - Magwer popchnął go lekko. Na szczęście Rodam nie opierał się za mocno, szedł posłusznie.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
|
|
- Melduję posłusznie, rozbiliśmy samochód pancerny - zapiał cienkim z radości głosem Dyas.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1995
|
|
Sędzia najpierw przerwał grę, a następnie odwrócił się w kierunku buldoga z czerwoną kartką w ręku. Pies posłusznie opuścił boisko.
źródło: NKJP: Sport, Dziennik Polski, 1998-03-11
|
część mowy: przysłówek
stopień równy |
posłusznie
|
stopień wyższy |
posłuszniej
|
Data ostatniej modyfikacji: 04.02.2014
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN