Podstawą jest psł. przysłówek *ljubo. Funkcja spójnika rozwinęła się z przeciwstawno-rozłącznych połączeń *ljubo ... *ljubo 'miło ... lub miło > albo ... albo, bądź ... bądź też (Sław., Bor.).
Definicja
przest.
o tym, o czym mowa, można powiedzieć to, co zostało powiedziane, a nie coś innego, co można by sądzić na podstawie tego, co teraz mówię
Zlitujcie się nad moją biedą, wykupcie mnie, a ja swoją usłużnością wywdzięczyć się wam zdołam; bo lubo stary, posiadam jednak siłę, zdołam najmocniejszego obalić człowieka.
źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Smaki polskie czyli jak się dawniej jadało, 2008
Napoleon, lubo cesarz, żaden historyk temu nie zaprzecza, jest stuprocentowym tworem rewolucji, której przesłanie wolności i równości rozniesie po całej Europie.
źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Głupi Goethe?, Polityka, 2005-05-28
Składnia
lubo _, _ najczęściej Rz. lub Przym., rzadziej Zd.
szyk: w antepozycji wobec przyłączanego członu, najczęściej w interpozycji wobec członu drugiego