Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | gadanina |
gadaniny |
|
| D. | gadaniny |
||
| gadanin |
|||
| C. | gadaninie |
gadaninom |
|
| B. | gadaninę |
gadaniny |
|
| N. | gadaniną |
gadaninami |
|
| Ms. | gadaninie |
gadaninach |
|
| W. | gadanino |
gadaniny |
Pochodzenie
Zob. gadać
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język mówienie
Połączenia
- bezsensowna, beznamiętna, bezużyteczna, ciągła, codzienna, czcza, dziecinna, gładka, jałowa, nadęta, napuszona, nerwowa, niemądra, propagandowa, próżna, sztubacka, wieczorna, wielogodzinna, zwykła gadanina
- gadanina pisarza, polityków, posłów
- gadanina na jakiś temat
- gadanina o polityce, o pożytkach czegoś, o czyjejś winie
- w gadaninie chodzi o coś
- głupota i gadanina
- efekty; kwadranse, lata gadaniny
- mieć dość/dosyć, nie znosić gadaniny
- krytykować, ograniczyć, przerwać, znosić gadaninę
- coś sprowadza się do gadaniny
- zasłuchać się w gadaninę
- nie poprzestać, coś kończy się/skończyło się na gadaninie
Cytaty
|
– Gadanina, że mogą to być na przykład lekarze z Bułgarii czy Rumunii, to bzdura. źródło: NKJP: (TUR): Urlopowa czarna dziura w szpitalach, Gazeta Krakowska, 2007-01-19 |
|
|
Było w tej gadaninie jakieś oficerstwo, i to białogwardyjskie. źródło: NKJP: Józef Hen: Bruliony profesora T., 2006 |
|
|
Dosyć mając już tej próżnej gadaniny […], nie zdzierżyłem i zapytałem wprost, jaki udział w spadku wyznaczył dla mnie przed śmiercią nasz zacny rodziciel. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004 |
|
|
Puszczając mimo uszu gadaninę matki, myślała o synku Jerzego. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2004 |
|
|
Z kolei Antkowi podobała się prostolinijność i otwartość wielebnego Washingtona, który, podobnie jak on, lubił zjeść i wypić, a poza tym nie zanudzał go ciągłą gadaniną o problemach infrastruktury czy inwestycji. źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K, 2006 |