część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
ciemię
|
ciemiona
|
|
| D. |
ciemienia
|
ciemion
|
|
| C. |
ciemieniu
|
ciemionom
|
|
| B. |
ciemię
|
ciemiona
|
|
| N. |
ciemieniem
|
ciemionami
|
|
| Ms. |
ciemieniu
|
ciemionach
|
|
| W. |
ciemię
|
ciemiona
|
|
książk.
górna część czaszki wokół jej szczytu
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
części ciała, elementy i substancje składowe
- łyse ciemię
- uderzyć w ciemię
|
Dzień był upalny, słońce prażyło prosto w ciemię.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
|
|
Zwymyślany i wytrzaskany po szczeciniastym ciemieniu gazetą zwiniętą w trąbkę, ordynans udawał skruszonego.
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: W czerwieni, 1998
|
|
Barbarzyńcy zerkali też w moją stronę z widoczną niechęcią i obawą. Nic dziwnego, czarna szata i wystrzyżona na ciemieniu tonsura mogły ich zmylić.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
|
Data ostatniej modyfikacji: 06.01.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN