przekorność

[...] Zaczął od satyry, był jak gdyby enfant terrible swojej epoki, dla którego głównym motorem działania i pisania była tkwiąca w nim od urodzenia nieomal niesamowita przekorność, jakiś odzywający się w nim spontanicznie i permanentnie odruch przeczenia i przeciwstawiania się wszystkim i wszystkiemu.

źródło: NKJP: Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska, 1994

Trudno rozdzielić, jaka część młodzieży poszła do protestu z powodu fundamentalnych obywatelskich pobudek, jaka z powodu tego, że szli znajomi, z przekorności i radości zadymy, a jaka z powodu tego, że po prostu nie lubi szkoły.

źródło: NKJP: Ewa Winnicka: Kukły zostały spalone, Polityka, 2006-07-01

Stałem się bardzo częstym gościem w tym miłym domu, lecz w swym stosunku uwodzicielskim do Heddi stanąłem na martwym punkcie, ani na krok dalej nie posuwałem swoich tak zwykle agresywnych, zdobywczych zapędów samczych. Jakaś przekorność dziwna opanowała mnie.

źródło: NKJP: Jerzy Odrowąż-Pieniążek: Więcej niż świadek, 2007

Z uporu, przekorności czy głupoty w centrum Krygu na pniu rozłożystego drzewa, każdy umieszcza to, co chce. Powieszone na pinezkach plakaty informują o różnego rodzaju kursach, szkoleniach, informują o sprzedaży samochodu, działki.

źródło: NKJP: (ANI): Na przekór, Gazeta Krakowska, 2006-08-22