2 połowa XVII w.,
Kart XVII-XVIII
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
cuma
cumy
D.
cumy
cum
C.
cumie
cumom
B.
cumę
cumy
N.
cumą
cumami
Ms.
cumie
cumach
W.
cumo
cumy
śr.-w.-niem.
zōm
'lina, cugiel'
żegl.
lina służąca do holowania lub mocowania statków i łodzi do nabrzeża albo innego statku lub łodzi
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Transport
transport wodny
cuma dziobowa
koniec cumy
odciąć; rzucać; zarzucić cumy
Żeglarz zrzucił cumę z pala. Szkuta drgnęła, wolno wpłynęła w nurt.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Jego zmiennik zastał w poniedziałek rano motorówkę z pracującym silnikiem, włączonymi światłami nawigacyjnymi i przywiązaną do nabrzeża tylko cumą dziobową.
źródło: NKJP: (K.N.): Szukają szypra, Dziennik Bałtycki, 2011
Gdy tylko zarzucono cumy , zbiegłem z pokładu na brzeg.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania i donosy 1980-1989, 1989
Rzucono cumy i w salwie radosnych okrzyków łódź odbiła od brzegu.
źródło: NKJP: Paweł Huelle: Opowiadania na czas przeprowadzki, 2007
Data ostatniej modyfikacji: 26.05.2023
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN