UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

konkubina

Chronologizacja

1861, Bańk

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. konkubina
 konkubiny
D. konkubiny
 konkubin
C. konkubinie
 konkubinom
B. konkubinę
 konkubiny
N. konkubiną
 konkubinami
Ms. konkubinie
 konkubinach
W. konkubino
 konkubiny

Pochodzenie

łac. concubīna

Definicja

kobieta będąca w stałym, nieformalnym związku z mężczyzną w stosunku do tego mężczyzny

Wymowa

[koŋkubina] lub [konkubina]

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Rodzina członkowie rodziny

Relacje znaczeniowe

synonimy:  konkubentka

Połączenia

  • była konkubina
  • konkubina mężczyzny; oskarżonego
  • konkubent, konkubina; żona i konkubina
  • dziecko, syn; mieszkanie konkubiny
  • mieć konkubinę; pobić, uderzyć, zabić (swoją) konkubinę; pobicie konkubiny
  • być konkubiną
  • mieszkać, zamieszkać u konkubiny
  • mieszkać, zamieszkać z konkubiną

Cytaty

– Miał pięćdziesiąt trzy lata. Ostatnie miejsce zamieszkania na Radzymińskiej. Mieszkał tam z bratem i jego konkubiną.

źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Przystanek Śmierć, 2007

Zaginięcie mężczyzny zgłosiła rogozińskiej policji konkubina mężczyzny.

źródło: NKJP: Halina Szuberska: Zaginął mężczyzna, Polska Głos Wielkopolski, 2004-11-25

Edytka wiedziała, że Mariusz albo też Maniek, jak do niego często się zwracała, ma konkubinę i dwóch synów. Ale go kochała.

źródło: NKJP: Jerzy Danilewicz: Co on wie o zabijaniu, Polityka, 2008-03-29

Pokazano mi pałac chińskiego milionera, który wraz z licznymi konkubinami zajmował kilkadziesiąt pokojów.

źródło: NKJP: Grzegorz Jaszuński: Hongkong dla Chin?, 1997

Składnia

bez ograniczeń + konkubina +
CZYJA
bez ograniczeń + konkubina +
KOGO
Data ostatniej modyfikacji: 27.04.2016
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN