Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | alimenciarz |
alimenciarze |
ndepr |
alimenciarze |
depr | ||
D. | alimenciarza |
alimenciarzów alimenciarzy |
|
C. | alimenciarzowi |
alimenciarzom |
|
B. | alimenciarza |
alimenciarzów alimenciarzy |
|
N. | alimenciarzem |
alimenciarzami |
|
Ms. | alimenciarzu |
alimenciarzach |
|
W. | alimenciarzu |
alimenciarze |
ndepr |
alimenciarze |
depr |
Pochodzenie
Zob. alimenty
Definicja
Noty o użyciu
Wyraz często używany w zawężonym znaczeniu: w odniesieniu do osoby, która ma obowiązek płacenia alimentów, ale tego nie robi.
Kwalifikacja tematyczna
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Rodzina relacje rodzinne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Finanse podatki, opłaty, świadczenia pieniężne
Relacje znaczeniowe
synonimy: | alimentator |
Połączenia
- niepłacący alimenciarz
- ścigać alimenciarzy
Cytaty
Obowiązek płacenia alimentów kończy się, kiedy dziecko jest pełnoletnie i nie uczy się dalej. Jeśli idzie na studia, alimenciarz płaci za jego wykształcenie. Albo płaci fundusz. źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Więzienny blues alimenciarza, Polityka, 2001-06-02 |
|
[...] limit wysokości alimentów wypłacanych przez państwo [...] – wynosi maksymalnie 500 złotych. Warto też dodać, że państwo wypłaca pieniądze tym osobom, które mają przyznane alimenty, ale nie można ich wyegzekwować od alimenciarza. źródło: NKJP: (mz): Można dostać nawet 500 złotych na dziecko, Sztafeta, 2008-08-21 |
|
Więzienia są przepełnione alimenciarzami i sprawcami drobnych przestępstw, którzy tam trafili na podstawie drakońskiego kodeksu karnego, a prawdziwi bandyci chodzą po ulicach [...]. źródło: NKJP: Jerzy Jachowicz, Paweł Wroński: O bezpieczeństwie resort i posłowie mają różne zdania, Gazeta Wyborcza, 1996-08-30 |
|
Dziadek, często w sile wieku (40-45 lat to optimum finansowe) przy pierwszych świętach czy imieninach skuteczniej przekona tatusia dziecka do płacenia niż komornik. W Polsce niepłacący alimenciarz nie spotyka się z żadnym społecznym potępieniem. źródło: NKJP: Wojciech Markiewicz: Państwowe dzieci, Polityka, 2004-07-10 |