charkot
rzadziej
charchot
rzadziej
chargot
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
charkot
|
charkoty
|
|
| D. |
charkotu
|
charkotów
|
|
| C. |
charkotowi
|
charkotom
|
|
| B. |
charkot
|
charkoty
|
|
| N. |
charkotem
|
charkotami
|
|
| Ms. |
charkocie
|
charkotach
|
|
| W. |
charkocie
|
charkoty
|
|
pot.
chrapliwy odgłos, taki jak wydawany przez ciężko oddychającego człowieka lub pracującą z trudem maszynę
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki
|
Doron jęknął, otworzył oczy i usta, chciał coś powiedzieć, ale z jego gardła wydobył się tylko ochrypły charkot.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
|
|
Opowiedziała sądowi, jak parę dni po aresztowaniu przez drzwi celi usłyszała stukot noszy, potem charkot i rzężenie człowieka.
źródło: NKJP: Proces Adama Humera, Gazeta Wyborcza, 1994-06-11
|
|
Ciągle stoję oparty o pień drzewa i wypatruję ciężarówki. Nareszcie jedzie. Jej silnik pracuje z charkotem.
źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001
|
|
Na ogół głośniki na polskich dworcach kolejowych zamiast informować wydają raczej szumy informacyjne - charkoty, skrzypienia etc.
źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1959
|
Data ostatniej modyfikacji: 01.09.2015
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN