Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | asonans |
asonanse |
|
| D. | asonansu |
asonansów |
|
| C. | asonansowi |
asonansom |
|
| B. | asonans |
asonanse |
|
| N. | asonansem |
asonansami |
|
| Ms. | asonansie |
asonansach |
|
| W. | asonansie |
asonanse |
Pochodzenie
fr. assonance
z hiszp. asonancia 'współbrzmienie'
Definicja
Wymowa
[asonans] lub [asonãs]
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność artystyczna człowieka literatura
Relacje znaczeniowe
| hiperonimy: | rym |
Cytaty
|
Jeszcze miałem niezgrabny asonans na początek wiersza: źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabeł: opowiadania i reportaże, 2007 |
|
|
Jedna z autorek użyła nawet asonansu poetyckiego. Nie wiem, czy zdaje sobie z tego sprawę, ale to przejaw talentu [...]. źródło: NKJP: Poeci i kandydaci, Dziennik Polski, 2003-04-02 |
|
|
[...] poeci klasyczni specjalnie unikali takich asonansów, uważając je za nieestetyczne. źródło: NKJP: Internet |
|
|
Zdaniem Wisławy Szymborskiej na asonanse, czyli rymy niedokładne, można sobie pozwolić w poezji, ale limeryk to sprawa zbyt poważna. źródło: NKJP: Anna Bikont: Zabawy literackie, Gazeta Wyborcza, 1997-12-23 |