część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
cudzoziemka
cudzoziemki
D.
cudzoziemki
cudzoziemek
C.
cudzoziemce
cudzoziemkom
B.
cudzoziemkę
cudzoziemki
N.
cudzoziemką
cudzoziemkami
Ms.
cudzoziemce
cudzoziemkach
W.
cudzoziemko
cudzoziemki
kobieta pochodząca z innego kraju niż ten, o który chodzi w danej sytuacji
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną
młoda; piękna; biedna cudzoziemka ; cudzoziemki pracujące
małżeństwo z cudzoziemką
poślubić cudzoziemkę
Starzy Izraelici chwycili się za głowę ze zgorszenia: syn i tak przyczyniał im niemało zmartwień, a teraz na domiar wszystkiego przyszła mu chęć poślubienia cudzoziemki , córy nie obrzezanego Filistyna.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
Szczególnie cudne są jej garsonki, ale jeżeli taka kosztuje 1500 franków, no to już nie na kieszeń biednej cudzoziemki .
źródło: NKJP: Magdalena Samozwaniec: Z pamiętnika niemłodej już mężatki, 2009
- Naprawdę, nie ma takiej potrzeby – powiedziała - świetnie sobie poradzę. Nie jestem zagubioną w tym kraju cudzoziemką .
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Powrót do Lwowa, 2008
Udawałam przed tym taksiarzem, że jestem cudzoziemką i po polsku mówię tylko ot, troszeczkę.
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
Data ostatniej modyfikacji: 22.02.2015
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN