UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

mściciel

1 połowa XV w., Bańk

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Zob. mścić się

książk.

osoba, która robi jakiemuś człowiekowi coś złego w odwecie za zło, którego od niego zaznała, i w przekonaniu, że w ten sposób wymierza sprawiedliwość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

	– Pan jest samotnym mścicielem, jedynym sprawiedliwym. Musi pan znaleźć morderców mojej Berty. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
	Janusz Gajos zagrał Bigdę z szyderczym uśmieszkiem na ustach. To plebejski mściciel, który cały czas ma świadomość, że bierze odwet na panach. źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Koledzy Nikodema Dyzmy, Polityka, 2003-11-29
	Do policji chciał iść, test mu zrobili i nie przyjęli, to im w tych wszystkich nyskach opony poprzebijał, mściciel. źródło: NKJP: Janusz Rudnicki: Chodźcie, idziemy, 2007
	Nie miał pojęcia, czyja to mogłaby być robota, kandydatów na mścicieli miał wystarczająco wielu, by mylić wrogów. źródło: NKJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001
	Ponieważ nie walczył o odzyskanie, ani zdobycie Flandrii dla siebie, a także nie miał żadnego majątku, został wyidealizowany jako szlachetny mściciel krzywd rodziny de Dampierre. źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009

mściciel

(CZEGO)

Data ostatniej modyfikacji: 04.05.2015